Sobrang kahihiyan

Mahal kong may magandang hinaharap,

Parang gusto kong matunaw sa upuan ko kanina sa microbiology class dahil sa sobrang lakas ng tunog ng sikmura ko. Aakalain mong may WWIII na nagaganap sa sobrang lakas. Naramdaman kong umabot ang sound waves sa dalawang tao sa kanan at dalawang tao sa kaliwa. Wag mo narin kalimutan ang 3 tao sa likod. Hindi umabot sa harapan dahil napigilan ng malakas na boses ng propesor. Buti hindi umabot sa kabilang dulo ng silid aralan ang nagsusumigaw kong tiyan na parang hindi pinakain ng ilang araw.

Ito lang ang mensahe ko sayo mahal kong tiyan:
Hindi ko kinakalimutang pakainin ka. Utang na loob, wag kang magingay habang nasa klase.


Manipis ang mukha,
Peachy Rose